De clowns … volgens Jacques Lecoq

In zijn boek ‘Het lichaam als dichter’ van Jacques Lecoq is het laatste hoofdstuk gewijd aan de clowns. Enkele citaten uit dit hoofdstuk:

‘Het was Pierre Byland die bij ons met de beroemde rode neus kwam aanzetten, dat kleinste maskertje ter wereld dat de naïviteit en breekbaarheid van het individu naar buiten zou brengen.’

‘Het zoeken naar je eigen clown is allereerste het zoeken naar je eigen belachelijkheid.’

‘De clown is degene die de mislukking incasseert.’

‘Het maskeren van de eigen persoon bevrijdt de acteurs van hun sociale maskers.’

‘Je speelt geen clown, je bent het.’

Mijn basisopleiding clown kreeg ik vanuit deze filosofie. Vincent Rouche en Anne Cornu van Théatre du Moment in Parijs onderwezen me.
Later volgde ik ook een masterclass bij de ex-collega van Vincent, Mario Gonzales.
Zoals bij Lecoq is het podiumbewustzijn erg belangrijk. Vandaar dat we vele uren doorbrachten met ‘le plateau’ in ons systeem te krijgen. Waar sta je op het speelvlak en wat betekent dat? Waar staan de anderen? Hoeveel vertelt het ‘staan’ op het speelvlak aan het publiek. Wat als je een beweging maakt? Wat zijn de mogelijkheden en wat is het effect op je medespeler én op het publiek. Het ‘au bout’ gaan…wat wil zeggen dat je een thema helemaal uitspeelt alvorens het zich transformeert in een ander nieuw thema. Het belang van ‘regarder avec tout le visage’. De ontspanning in je lijf, die we onderzochten via de Feldenkrais methode.